Bişr-i Hâfî Hazretleri buyurdu ki:
Âzâları
içinde yalnız dili ile şükreden kimsenin şükrü az olur.
Çünkü
gözün şükrü, bir hayır gördüğü zaman onu almak,
Eğer
şer görürse onu örtmektir.
Kulağın
şükrü, bir hayır işittiği zaman onu ezberlemek,
Şer
işitirse onu unutmaktır.
Ellerin
şükrü, onlarla hak olandan başkasını tutmamaktır.
Mîdenin
şükrü, ilim ve hilm ile dolu olmak;
Ayakların
şükrü de, iyilikten başkasına gitmemektir.
Kim
böyle yaparsa hakîkaten şükredenlerden olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder