Durgundu kadının yüzü.
Dipsiz kuyular kadar durgun.
Soranlara "dostları sınamaktayım" diyordu.
Bunca sınav telaşında bir sınanmayan bırak dostluklar kalsın.
"Yüktür sınanmamış dostluklar" diyordu kadın.
Yük. Var sanırsın. Yokturlar...
Şehrin bütün sokaklarında girebileceğin kapılar vardır zannedersin. Yoktur.
Senin kapının dışardan açılan mandalı varken
bilmezsin her kapının şifresi olduğunu.
Fatma Karabıyık Barbarosoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder