17 Mayıs 2013 Cuma

Yokluğumun resmi


Attığım her adım benden uzakta 
Bastığım her yerde yokmuşum meğer 
Çırpınırken “ben” denilen tuzakta 
“Ben” bana saplanan okmuşum meğer... 

Aklım kumsal iken ben toz paresi 
Çıktıkça yükseğe alçalır oldum.. 
Düşündüm, derdimin nedir çaresi 
Susarak konuşmak sonunda buldum... 

Esrarlı vuslata bir adım kala 
Hasretin vecdiyle ben kement attım 
Yürekte boğulmak ne güzel bela 
Battıkça kurtuldum çıktıkça battım… 

Görünmez cevheri buldum diyerek 
Körlüğü kör ettim deli bir taşla 
Bilmeyi bilmeden bildim diyerek 
Boşluğu doldurdum dolu bir boşla... 

Nasılların sebebini sorarken 
Sualimi cevapladım ‘niçin’de 
Çokluğumda yokluğumu ararken 
Yalnız kaldım yığınların içinde… 

Satır satır böldü beni heceler 
Her kırkımı kırka yardım savuştum 
Boşluğumu kucakladı geceler 
Sessizlikte gürültüyle boğuştum… 

Var’da yoku haykırırken her seda 
Aklım ki, aklımı başımdan aldı 
O’na gidiyorum bana elveda 
Sonsuz olan sona bir nefes kaldı...

Uğur Işılak

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder